Heimwee

'Are you ever homesick?' wordt me regelmatig gevraagd. En hoewel ik weet dat het misschien niet aardig overkomt, nee, ik heb geen last van heimwee.

Natuurlijk mis ik familie, mis ik vriendinnen, mis ik het om even snel op de fiets te stappen, mis ik kaas en melk en de taal, maar heimwee? Daarvoor is er teveel hetzelfde, denk ik.
Er zijn zoveel dezelfde winkels, het eten is op wat specialiteiten na niet veel anders, je ziet dezelfde reclames op tv, kortom, ik heb geen cultuurschok meegemaakt toen ik hier kwam.

Er zijn best wel wat verschillen. Ik mis het gemak van de strippenkaart, steeds losse kaartjes kopen vind ik behoorlijk onhandig. Maar daar staat dan weer tegenover dat je hier in de straat de bus gewoon kunt aanhouden, en ook kunt vragen om voor de deur te stoppen, ondanks dat er een straat verderop een bushalte is. Er zijn heuse heuvels, al vindt Tyronne dat ik ze zo niet mag noemen want up North, daar zijn de echte heuvels. Rotondes hier vind ik nog steeds niks. Als we rechtsafslaan maakt mijn lichaam zich klaar voor de bocht naar rechts, maar dan moeten we dus nog driekwart rond. En als je wat gaat drinken met vrienden dan bestel je je laatste drankje op het moment dat mensen in Nederland zich staat op te tutten om uit te gaan.

Afgelopen weekend waren Tye en ik in Nederland, om familie te bezoeken. En nu heb ik een redelijke hoeveelheid stroopwafels, mergpijpjes, bokkenpootjes, drop, haagse hopjes (wilde Tye ze laten proberen, dus hebben we dan maar meteen twee zakken gekocht) en peperkoek. Heimwee-voer. En als klap op de vuurpijl heb ik ook nog wat Sinterklaas snoepgoed gekocht. Taai taai en strooigoed. Maar dat moet natuurlijk tot eind November achter in de kast blijven...