Boys and Girls, Alone

Op dit moment ben ik een nieuwe docuserie aan het kijken: Boys and Girls, Alone. Tien jongens wonen in huis (en bij-huis) en tien meisjes in een ander huis (en bij-huis) ergens op het platteland, ongeveer een half uur rijden bij elkaar vandaan. Ze zitten in de leeftijd van 8 tot en met 11. En, zoals de titel al aangeeft, ze wonen daar alleen, zonder ouders. De bedoeling van het project is om te kijken hoe de twee groepen omgaan met de huishoudelijke taken, hoe het geld verdeeld wordt, hoe de groep het uithoudt met elkaar.... Uiteraard is er altijd de crew aanwezig en kan er direct worden ingegrepen mocht dat nodig zijn, en kunnen de ouders meekijken en eventueel met hun kind praten.

Een van de meisjes, Charlie (inderdaad, Charlotte) van 11, was in de eerste aflevering duidelijk het bazige typje. Terwijl ze met de crew stonden te praten over een ruzie die eerder had plaatsgevonden, werd Charlie onderbroken door een jonger meisje. ' Oh shush darling, I am talking now' zei ze met de meest arrogante blik die ik ooit van een elfjarige heb gezien.

In de tweede aflevering was een van de jongens jarig. Hij werd 9. Hij vond het helemaal niet leuk dat hij niet thuis kon zijn op zijn verjaardag. 'I have an empty space,' snikte hij 'an empty space, for my family' Agossienoutochhh...

De kids hadden eerder die dag geld gekregen, en natuurlijk (?) direct onderling verdeeld. Omdat er al geld was uitgegeven aan boodschappen en een waterglijbaan was er niet veel over om een feestje te vieren. Wel was er stiekem een taart met kaarsjes gekocht voor de jarige job. Hij was compleet verrast.

Een van de jongens zei in zijn gesprek met de crew dat hij erg blij was dat hij dit voor de jarige had kunnen doen. 'We did not have much, but we had something that every boy could give.... Love.' Smelt!

Volgende week schijnt de hel los te breken, want het geld is op en er moet toch gegeten worden.... Ik heb al beelden gezien van kinderen die met dode konijnen rondlopen.

(Op YouTube kun je wel het een en ander vinden.)