London is the place for me (4)

We bedachten gewoon eens te gaan kijken in The Globe. Tye was er ook nog nooit geweest, dus we wisten eigenlijk niet goed wat te verwachten. En tot onze verbazing waren kaartjes absoluut niet duur, voor £5 p.p. mochten we in the yard staan, met je neus op het podium dus. En dus besloten we naar de voorsteling te gaan, naar Love's Labour's Lost.

Omdat we nog een uur te gaan hadden voor de voorstelling zijn we eerst lekker gaan lunchen bij Nandos. Als je van kip houdt en je bent toevallig in de buurt, dan is dit een absolute aanrader. Gisteren hebben we toevallig nog een flesje Nandos marinade gekocht zodat we zelf ook zo'n lekkere hap op tafel kunnen zetten. Mmmm...

Goooed, Shakespeare dus!

Nog voor de voorstelling echt begon werd ons in Shakespeareaanse rijm verteld dat een van de spelers zijn been was gebroken en op krukken liep. Maar we moesten maar net doen of we dat niet zagen, of anders of het in die tijd heeeeel normaal was om op NHS-krukken te lopen.

Omdat ik nog nooit een Shakespeare stuk in 't engels heb gezien (op Romeo + Juliet en A Midsummer Night's Dream met Michelle Pfeiffer na dan) was 't wel even flink opletten. De teksten worden zo snel opgerateld dat 't best lastig is om het te volgen. En eigenlijk gaat het hele stuk alleen maar over tekst, geschreven of gesproken. Er gebeurt niet zo gek veel, de nadruk ligt meer op spraakverwarringen en taalgrapjes.

Het was geweldig!

De kostuums die we van belachelijk dichtbij konden zien waren prachtig (de schoenen leken me erg comfi, helaas waren die dan weer niet verkrijgbaar in de winkel), de cast speelde met veel gevoel voor humor (een paar bekende koppen en Charlie Chaplins kleindochter no less), en de krukken kwamen goed van pas toen een stel duiven, die op de rand van het dak hadden zitten wachten op de scene waarin met stokbrood gesmeten wordt, de show stalen. De muziek, de herten (twee gigantische stokpoppen), de snelheid, het plezier dat afstraalde van de spelers, acteurs die over ons hoofd van de ene naar de andere kant van het podium sprongen, het was allemaal zo dichtbij en zo 'echt' dat je vergat dat je daar bijna drie uur (!) met je neus tegen 't podium geplakt stond. We kregen ook nog de blote oude mannen kont van >Christopher Godwin te zien, wat wil je nog meer... ?

Ik kon het niet laten om in 't winkeltje een 'I stood in the yard at Shakespeare's Globe' button te kopen....

Helaas was het toen alweer tijd om naar huis te gaan, maar we gaan vast snel weer terug, voor een comedy night, cultureel te doen of om lekker mensen te kijken.