London is the place for me (3)

Goed, goed, goed, het ging dus verder....

De volgende dag bedachten we nog even in London te blijven. Gewoon, maar eens een stukje lopen, kijken waar onze wandeling ons bracht.

Eerst naar St. Paul's, toch wel een erg indrukwekkend gebouw, maar wegens te mooi weer en een bus vol Japanners die net uitstapte besloten we er toch maar niet binnen te gaan. Dat komt nog wel een keer.

En dus over de 'wiebelbrug' naar de overkant van de Thames, naar 't Tate Modern, museum voor moderne kunst. Het gebouw zelf is niet om aan te zien, maar binnen zijn toch wel pronkstukjes te bezichtigen. En in de souvernierswinkel kwam ik onze eigen Nijntje nog tegen, al wordt ze hier Miffy genoemd. Klinkt toch niet echt....

Toen we buiten kwamen stond er een rij mensen met grote telelenzen opgesteld. Dat was vast geen paparazzi, dacht ik nog, en toen pas viel me op dat ze hun lenzen gericht hadden op de enorme toren van de Tate.

Het bleken vogelaars te zijn! In de toren zit sinds 2005 een valkenkoppel, en ze hebben al twee keer een nest gehad. De jongen zijn uitgevlogen en hebben waarschijnlijk ergens anders in London hun eigen nest gebouwd, maar de vogelaars houden de valken goed in de gaten en hopen dat er elk jaar een nieuw nest zal komen.
Het blijkt te gaan om de Peregrine Falcon, een middelgrote valk met een spanwijdte van 80-120 cm. En dat zit dan zomaar midden in London leuk te poseren voor de vogelaars!

Ik mocht even door de telescoop kijken, en kreeg netjes tekst en uitleg bij wat ik zag, werd zelfs uitgenodigd om elke week terug te komen en te praten met andere vogel-enthousiastelingen, maar helaas... Ik ben dan wel een dochter van mijn vader maar mijn voorliefde voor vogels is niet zo groot dat ik zou elke week naar London wil afreizen om ze te bekijken.

Onze volgende stop... Shakespeare! Want ach, da's de buurman, dus waarom niet. (Nouja, niet Willempie zelf naturlijk he, maar The Globe.)