I'm lovin' it.

Helemaal vergeten te vertellen! En 't is wel zo Schokkend en Verbazingwekkend!

Een paar weken geleden, zes uur 's ochtends. Tye belt me vanaf de parkeerplaats van zijn werk. 't Is Car Booty Day, dus eruit, eruit, eruit! Het is nog te vroeg voor ontbijt, ik duik onder de douche en kleed me aan, en als hij naar boven komt om zijn schoenen te verwisselen en even wat deo te spuiten ben ik klaar om te gaan.

Op car boot nummer een, die geadverteerd wordt als zijnde gigantisch, kopen we een paar boeken, wat spelletjes, een paar houten spulletjes die ik kan beschilderen en dan is 't na onze eerste gang langs alle auto's tijd voor ontbijt: een verse, warme donut met kaneel en een kop warme chocolademelk. Heerlijk. En dan lopen we nog een keer rond om te kijken of we niks gemist hebben.

Om te voorkomen dat we de vieze toiletten daar moeten gebruiken rijden we even langs McDonald's voor een plaspauze. Vaste prik sinds een paar weken. We herkennen steeds meer mensen die ook op de car boot zijn geweest en hetzelfde idee hebben als wij; schone wc's en misschien een kop koffie of een bagel voor door te gaan naar car boot nummer twee.

Het veld waar car boot nummer twee wordt gehouden is nog praktisch leeg. Ze beginnen officieel pas om 11 uur, maar wij weten beter. Om kwart over 10 worden de eerste auto's toegelaten en gaat men opzetten. Eerst komen de behangtafels uit de auto, en vervolgens alle rotzooi die verkocht moet gaan worden. Soms krijgen verkopers niet eens de kans hun spullen op de tafel te zetten, het wordt letterlijk uit de achterbak verkocht.

Wij gaan aan een van de tafeltjes bij de hamburgertent zitten. Doen we elke week. Even rustig in 't vroege zonnetje zitten kijken naar de enorme rij verkopers die het terrein op willen, even een colaatje drinken. Tye heeft honger. Hij heeft de hele nacht gewerkt en heeft trek in een hamburger. Eentje met kaas en flink veel gebakken uit.

En nu komt het: Ik Neem Een Hapje Van De Hamburger! En Vind Het Lekker!

Voor wie dit als heel vreemd overkomt: jaren geleden, misschien zelfs wel twintig, heb ik eens een hamburger geproefd. Ik geloof zelfs dat 't er eentje van McDonald's was. En ik vond 't vies. Heel vies. Tuurlijk, gehakt lust ik wel, maar dit vond ik bleeehhh.. De kruiden, ik denk dat 't daardoor kwam. En sindsdien heb ik nooit meer een hamburger aangeraakt. Ook niet van de bbq, ook niet bij m'n frietjes. Daarom was ik zo blij met de komst van de McChicken.

Maargoed....

De week daarop zijn we in de stad. Het is een paar dagen voor we gaan BBQen bij Tyes zus. En hoewel ik thuis in Nederland eigenlijk meer om de BBQ heen eet, met veel salades en stokbrood en af en toe een tosti of pitabroodje met kaas en ananas, leek het me handig om.... Nouja.... Ik wilde nog wel eens een hamburger proeven. Gewoon om te kijken of ik 't nou echt lekker vond of niet. Dan hoefde ik niet zelf m'n eigen boterhammen met kaas mee te nemen naar de BBQ.

En dus gaan we naar McDonald's. En Tye bestelt twee hamburgers, eentje met en eentje zonder ketchup (in mijn hoofd hoor ik nu Michelle Pfeiffer in Grease II;'No ketchup!' Zij ziet dit als iets negatiefs, mij lijkt het juist iets goeds) en we gaan zitten. En ik eet. En ik vind 't lekker! En ik verbaas mezelf. En mijn verbaasde gezicht maakt Tye aan 't lachen.

I'm lovin' it!

Een paar dagen later eet ik mijn allereerste hamburger ever van de BBQ. Met flink veel sla en wat ui en kaas. Lekker hoor!