Wandelen met Dobermanns...

Vandaag gingen we even een rondje lopen in het park bij Hylands House. We zagen een paar mensen met Dobermanns lopen, en ik vertelde Tye dat ik daar vroeger ont-zet-tend bang voor was. Ik geloof dat ik ooit eens half in mijn arme tante ben geklommen toen er eentje naar ons toe kwam rennen.

De Dobermanns en hun mensen kwamen steeds dichterbij, en opeens herkende Tye een van de baasjes. Een oud-collega die een paar maanden geleden Tesco had verlaten. Hij herkende Tye ook, en gooide de bal onze richting uit. Dat was wel even spannend, honden die keihard naar me toe komen rennen vind ik nog steeds niet heel leuk, maar die twee waren veel meer gericht op de bal dan op ons, eigenlijk helemaal niet eng dus.

En zo wandelden we een heel stuk samen, terwijl Tye en hun baas de laatste roddels doornamen.

De kleinere zwarte (ik ben de naam vergeten) kwam nooit echt dichtbij genoeg om een fatsoenlijke foto van te maken, grote bruine Murphy is stokdoof en helemaal gek op de bal.

Ze komen elke dag rond dezelfde tijd in dat park, dus we gaan ze nog veel vaker tegenkomen denk ik. Ga ik weer een rondje wandelen met twee grote Dobermanns. Vind dat best stoer van mezelf.