Nina is bevallen, maar de kittens zijn overleden...

(Voor familieleden kan dit een verwarrende titel zijn, aangezien ik ook een tante heb die zo heet, maar het gaat hier over de kat.)

Niet zo lang geleden vertelde Judith me dat Nina, haar zwarte half-Pers, zwanger was. 'Dat wilde ik jou natuurlijk wel even laten weten, je bent tenslotte surrogaatouder,' zei ze. Ik heb namelijk een tijdje in huis gehad toen Judith door omstandigheden even niet voor haar kon zorgen.

Wat een krengetje was 't! Klein, schattig om te zien, maar een tijger als 't ging om de pilletjes die ze moest slikken tegen haar constante diarree, en ze ging enorm tekeer als ze ook maar dacht dat je aan haar voer zat. Maar verder enorm lief, hoor, dat moet gezegd worden. En nu was deze kleine meid dus zwanger. Ik hield m'n hart vast. Als dat maar goed ging..

En het ging goed! Binnen twee uurtjes heeft ze er drie kittens uitgewerkt! Ze zijn zoooo klein! Moeder en kinderen maakten het goed. Ik was zo trots! En zoooo opgelucht!
Die ochtend hadden we beschuit met muisjes bij het ontbijt, want een drieling is wel iets om te vieren...

Daarna ging het hopeloos mis. Nina was meer buiten de doos dan erin, leek niet goed te weten wat te moeten doen met die kittens. Judith heeft zo haar best gedaan. Heeft de haren van Nina's buikje geknipt zodat de tepels beter bereikbaar waren, heeft de kittens proberen aan te leggen, maar Nina toonde weinig interesse. Af en toe ging ze wel in de doos liggen, maar lag dan bovenop de kittens in plaats van ze te voeden...

Vannacht is het eerste kitten overleden. Het was koud, en had nauwelijks gegeten. De dierenarts gaf het advies de andere kittens bij te voeden, maar dat heeft niet veel geholpen. Het tweede kitten was al aardig verzwakt, en zonder een moederpoes die ze warm hield en voedde, is het vanochtend ook overleden.
Alle hoop was gevestigd op het derde kitten, dat om 12 uur nog haar buikje vol had gedronken van de bijvoeding, maar 's middags is ook dat kitten, warm gehouden met een pittenzak, overleden.....

Heeft Nina aangevoeld dat er iets mis was met de kittens, en had ze daarom geen interesse? Was ze niet toe aan het moederschap, had ze gewoon geen flauw idee wat te moeten doen? Was haar lichamelijke toestand toch niet geschikt voor het moederschap? We kunnen het Nina helaas niet vragen en we zullen het dus ook nooit weten....

Arme Nina. Arme Judith... Dikke kus voor jullie allebei!