Tiener, geen teenager

Vandaag is neefje Tom jarig, hij is elf geworden.

Vorig jaar maakte ik de fout hem een teenager te noemen. Neee, neee, fout, hij was geen teenager, hij was nog een child. (En geen kid, want dat is een babygeitje. Ik had geen idee..)

Ik snapte er niks van. Als je toch in je tienerjaren bent, dus vanaf je tiende tot je twintigste, dan ben je een tiener. Een teenager in your teens. Maar nee, zo werkt het niet. Je bent pas een teenager als je dertien bent. Een puber, dus. Maar daar hebben ze dan weer geen woord voor hier. En dus doen ze net of je op je tiende, elfde en twaalfde nog niet aan je tweede decennium begonnen bent. Rare lui....

Goed, Tom dus. Hij is elf geworden en gaat na de vakantie naar de middelbare school. De basisschool duurt hier maar zeven jaar, wat ik ontzettend kort vind, maargoed. Van ons en zijn opa en oma heeft hij een fiets gekregen, want Tom gaat, geheel tegen wat hier gebruikelijk is, straks met de fiets naar school. Hij krijgt van ons ook nog een koplamp en achterlicht, want die zaten nog niet op de fiets, en pa en ma (die de fiets hebben uitgezocht) hadden daar nog niet aan gedacht. Alsof het niet al over een maandje of twee donker zal zijn als Tom op z'n fietsje stapt.

De arme knul is nooit veel verder gekomen met z'n oude fiets dan naar de overkant van de straat, om rondjes te rijden in de speeltuin. En dat moet dan straks de straat op, met heus verkeer, en geen fietspad want daar doen ze hier niet zo aan. Hij mag dan wel een helm op hebben, maar dat neemt niet weg dat hij totaal geen idee heeft hoe op voorbij razend verkeer te reageren, hij de weg niet niet goed kent, en nog niet heeft geoefend met een volle rugzak op z'n rug. Zijn ouders wilden hem een poncho geven voor als 't regent, want een regenpak is zo'n gedoe... zucht...

Ik houd m'n hart vast voor als hij naar school gaat. Misschien was de bus, ondanks dat er misschien een kansje bestaat dat hij gepest gaat worden, toch een beter idee.