Jarig in London

Gisteren was Tye jarig. 35 is 'ie geworden, en we hebben dat in London gevierd.

Eergisteren vertrokken we om half 3 en waren we om half 5 in onze hotelkamer om de hoek van het British Museum, niet slecht dacht ik zo.

Eerst zijn we even een hapje gaan eten in The Shakespeare's Head, een Wetherspoons pub vlakbij het Holborn metrostation, en daarna vertrokken we naar The George aan the Strand waar de comedy avond werd gehouden. Tim, onze vriend en organisator, nam mij direct even apart. De Grote Naam die zou komen kon helaas niet, wegens een boeking voor Big Brother Celebrity Hijack, waarbij hij de bewoners opdrachten moest geven. Wie het dan zou zijn? Russell Brand, Mr. Big Hair and Skinny Jeans. Omdat Tye had laten vallen dat ik hem zoooooo leuk vond (niet echt hoor, Tye zat me een beetje te pesten) had Tim geregeld dat Russell zijn 'Booky wook' voor me zou signeren. Hij zou 't dan voor me opsturen. Toch lief.

De avond was geweldig. Een paar stand ups waren echt goed, waaronder Addy van der Borgh, die ondanks de naam een Brit is. Misschien met Nederlandse of Belgische ouders, dat heb ik nog niet online kunnen ontdekken.
Maar de meeste stand ups werden steeds onderbroken door Ricci or Ricky or Rikki of nouja, een heeeeel irritante Australische troela die er steeds maar tussendoor zat te kwekken. Al bij de eerste stand up werd de opmerking gemaakt dat dit geen TV is en dat ze haar gewoon kunnen horen, maar ze bepte gewoon verder. Als een stand up dan een gesprekje wilde aanknopen, gewoon, zo van 'hoe heet je, waar kom je vandaan' dan deed ze ronduit beledigd. 'Non of your beeswax'. Uiteindelijk kregen we wel haar naam te horen, dat ze van een uitkering leeft en dat ze al 3 maanden in London is. Het vriendje naast haar was een Duitser die ze hier had ontmoet. Ze werd met de minuut irritanter. Steeds meer mensen in 't publiek vonden dat ze nou onderhand maar 'ns op moest houden, en toen uiteindelijk een van onze vrienden riep 'Shut the fuck up or just leave' vertrok ze heel dramatisch. Vriendlief bleef zitten, maar hield wel een opgestoken middelvinger tegen de zijkant van zijn hoofd. Fijn type.

Uiteraard werden er ook al grapjes gemaakt over de film die de ouders McCann willen gaan maken. 'I wonder if it will have 4 different endings, so it can be adjusted every couple of days according to what evidence comes up that week.'

Toen we de pub uit geschopt werden moesten we rennen: het regende enorm hard. We kwamen zeiknat aan in 't hotel, en waren blij dat we op weg daar naar toe die middag allebei een gratis Londons krantje hadden aangenomen: dat kon mooi in onze schoenen.

Na een gebroken nacht (we zijn veel te erg verwend met onze kingsize met memory foam) lekker douchen en een Sainsburgy's boterhammetje nuttigen, en toen weer op pad.

Omdat het Tyes verjaardag was mocht hij kiezen, en hij koos, zeker gezien de ligging van het hotel erg logisch, voor het British Museum, waar we de indrukwekkende terra cotta soldaten uit China hebben gezien, de Steen van Rosetta (wat een detail! Niet te geloven dat dat zo oud is en zo goed bewaard is gebleven. Prachtig. Ik weet nog dat een fotootje daarvan op de voorkant van mijn geschiedenisboek stond toen ik als brugpiepertje op het Gymnasium begon, en nu stond ik er met m'n neus bovenop.)en heel wat mummies. Ik moet zeggen dat ik me niet erg prettig voelde bij het bekijken van de mummies. Dat zijn toch mensen die daar liggen. Hoewel ik me de historische interesse goed voor kan stellen, vind ik 't toch naar te bedenken dat die mensen zijn overleden, op zo'n indrukwekkende manier zijn begraven en dan nu uit hun graf zijn getrokken en ergens in een land waar zij anders waarschijnlijk nooit heen waren gegaan in een museum terecht zijn gekomen.

Tye zei:'Just imagine someone saying 'I know what I'll do, I will dig up Diana and stick her in a glass box for all the world to see.' You'd have an international outcry.' Precies. Maar omdat dit oude Egyptenaren zijn, die geen directe familieleden meer hebben en waar niemand blijkbaar een probleem mee had om ze te verplaatsen liggen ze nu in de Britse hoofdstad in een glazen kast. Vreemd eigenlijk.

We hebben nog zoveel meer gezien, eigenlijk te veel om op te noemen en bijna te veel om te onthouden.

Daarna hebben we wat gegeten bij McDonald's, zijn in de trein gesprongen, hebben nog even in Chelmsford in de stad rondgelopen en zijn toen naar huis gegaan. We zouden eigenlijk Indiaas eten bestellen, maar daar hadden we geen puf meer voor. Dat doen we dus lekker vandaag.

En het mooiste van dit alles: ik ben lekker weer jonger dan mijn vriendje. Ha.