Dus....
En toen moest er maar 'ns wat gebeuren. Het was nodig. Hoe erg nodig, laat ik lekker in 't midden. Maar de koekjes, de chocolade en de chips gingen de deur uit, en we besloten om nog maar een keer in de twee weken 'iets slechts' te bestellen. Dat de kebabman ons ook in de stad met een stralende glimlach tegemoet liep was toch niet echt de bedoeling..
Mijn health trainer, een soort buddy van NHS, met wie ik afgelopen week een eerste afspraak had, was te spreken over hoe wij de knop al hadden omgezet. Ons 'No More Crap' dieet, en dat we ons bewust waren dat dit voor altijd moet zijn en niet als stom crash dieet. Gewoon, gezond eten en een flinke sloot water drinken. Best te doen. Ik was inmiddels al een week of drie elke dag op redelijk tempo met de hond aan 't lopen, en was ook al een kilootje of zes afgevallen.
De health trainer vertelde me dat ze wel met me mee wilde wandelen, of iets anders actiefs doen, of dat als ik alleen even wilde babbelen dat ook OK was. 'En als je na vandaag zoiets hebt van, hmm, leuk en aardig allemaal maar ik kan het eigenlijk wel alleen af, dan is dat ook goed.' Ze vertelde me ook nog dat ik kortingsbonnen zou kunnen krijgen voor allerlei cursussen, van gitaar leren spelen tot Japanse les tot Indian headmassage tot computerles. De nieuwe cursusboekjes zijn er nog niet, maar het is toch wel even handig om te weten dat ik via haar met een fikse korting een leuke cursus kan gaan volgen.
Ook zwemmen kwam even ter sprake. En da's toch wel even slikken. In badpak, en dan tussen al die supergetrainde types... Maar nadat we afscheid hadden genomen riep Tye dat hij toch wel erg graag weer eens een keer zou willen zwemmen. Voor hem was dat ook alweer zo'n 15 jaar geleden, en op wat gedobber in een zwembad van een gezellig bungalowpark na was het voor mij toch ook minstens een jaartje of 10 of zelfs langer geleden. Echt baantjes trekken heb ik volgens mij voor het laatst gedaan toen ik mijn Mavo diploma aan het halen was, kunt u nagaan....
En dus kochten we zaterdag een kek badpakje (op de foto hierboven de eerste op het haakje) en zwemboxerding, en lagen we vanochtend om 7 uur al in het water. Tussen de fanatiekelingen met badmuts en zwembrilletje, maar gelukkig ook wat minder fanatieke dames op leeftijd. En ik trok zowaar 16 baantjes (en dan tel ik heen als 1 en terug als 1 natuurlijk...), met zo af en toe wat uitpuffen tussendoor. Was helemaal vergeten dat zwemmen best hard werken is.
Maar lekker was het, en toen de eerste schoolkindjes voor een supervroege zwemles binnen kwamen druppelen gingen wij naar het buitenbad en trokken daar met gemak nog eens vier baantjes. Jawel.
Volgende week (langzaam opbouwen weetjewel) gaan we weer! Lekker vroeg, zodat je de rest van de dag trots op jezelf kunt zijn.
posted by Eveline @ 12:26 AM
19 Comments
