Er was een docu over borstvoeding op Channel 4. En Channel 4 zou Channel 4 niet zijn als er niet iets 'schokkends' te melden zou zijn.
Als eerste uiteraard de moeders die hun kinderen nog voeden nadat ze allang uit de luiers zijn. Kinderen van vier, vijf jaar die nog regelmatig bij mama op schoot kruipen en haar shirt omhoog trekken. Ze hebben het zo nodig, die aandacht, die warmte, werd er gezegd. Die slok borstvoeding, dat kan je niet vervangen door een knuffel, blijkbaar. Borstvoeding geven als het kind in kwestie er zelf met een grammaticaal correcte zin om kan vragen vind ik wat overbodig. Daarbij bleken de kinderen hun moeder compleet onder de duim te hebben. Of mama nou zin had of niet, dat deed er niet toe. De kindjes wilden zoooo graag, dus tja, dan maar voeden. Ze worden er ook zo rustig van, he?
Maar dit was niet het schokkende...
Het grootste gedeelte van het programma ging over voedsters, of
wetnurses zoals dat dan in het engels heet. Jeweetwel, wat ze vroegah deden met koningskindertjes. Als mams niet kan voeden, dan kun je iemand 'inhuren' om dat te laten doen.
In het geval van een vrouw vond ik dat een prima idee. Terwijl zij haar eigen dochtertje van een paar maanden voedde, pompte ze er rustig een liter per dag uit, wat direct naar het ziekenhuis ging. Mams werd regelmatig gecheckt, en de melk ging naar te vroeg geboren babies die de borstvoeding hard nodig hebben.
Maar... Daarna ging het over zussen die elkaars kinderen voedden, en vriendinnen die elkaars kinderen aan hun borst legden. Niet omdat mams zelf niet kon voeden, maar zo konden de kindjes van de ene borst naar de andere gaan.
Crossfeeding wordt dat genoemd. Er zijn zelfs
crossfeeding groups waar de kinderen letterlijk een uur lang van de ene naar de andere naar de volgende borst gaan. Slokje hier, slokje daar. Als een fastfood restaurant, maar dan met borstvoeding. En dat waren geen babies, maar kinderen die allang konden lopen en zelf bij de vrouwen op schoot kropen. Een van de kinderen deed dat bij de interviewster en begon haar shirt omhoog te duwen. Niks even netjes vragen ofzo, nee, hup. De interviewster vertelde heel beleefd dat er bij haar niets te halen viel, en de peuter droop af naar de volgende vrouw, die gewillig haar borst in het mondje van de peuter duwde. En het ging over de oppas die naast normale oppasklusjes als luiers verschonen en kindjes in bed stoppen ook de baby de borst gaf, om te zorgen dat het kindje stopte met huilen. Dit overigens zonder van te voren even te overleggen met de moeder.
Ik vind dat toch net een stapje te ver gaan. Iedereen weet dat je als je zwanger bent bepaalde producten niet mag nemen, omdat dat niet goed is voor de baby. Diezelfde regels gelden nog als je borstvoeding geeft. Je wil immers niet dat je baby ziek wordt.
Maar wie zegt dat je buurvrouw, je vriendin of de oppas diezelfde regels ook in acht neemt? Dat ze niet stiekem een wijntje neemt, of rookt?
In the VS kun je borstvoeding kopen. Er zijn vrouwen die zeven uur per dag pompen. Zakjes
liquid gold kosten ongeveer $4. Handig, voor het homostel met een drieling. Zij spraken hun spaarrekening aan om de drie babies te voorzien van deze belangrijke voeding.
En dan was er een man die beweerde dat het drinken van een zakje borstvoeding per dag, regelmatig in de vorm van een smoothie als de smaak wat tegenviel, beter tegen zijn prostaatkanker had gewerkt dan een chemokuur. Niet dat daar onderzoek naar was gedaan, maar hij had bedacht dat als het goed is voor babies het ook goed zou zijn voor hem.
Ik weet nog niet of ik,
if and when, borstvoeding wil gaan geven, maar misschien is het wel een heel handig bijbaantje, een paar keer pompen per dag en het geld stroomt zo binnen. Misschien is het de toekomst voor thuiswerkende moeders.
Labels: borstvoeding, crossfeeding
