Jarig

Hieperdepieperdepiep, mijn nichtje Bo is jarig. Dertien is ze vandaag...

Ik kan me haar geboortedag nog zo goed herinneren. Omdat mijn oma op dat moment een operatie moest ondergaan, was het een behoorlijk gestresst dagje. En 't regende ook nog zo erg dat mijn zus en ik op weg naar huis van school moesten schuilen omdat we gewoonweg niets meer konden zien van de regen.

Ik hoop voor Bo dat haar verjaardag een stuk zonniger is.

Gefeliciteerd meid. En als mensen gaan zingen van 'Meisjes van dertien, niet zo gelukkig...' gewoon niet op letten....

Jarig

Hieperdepieperdepiep, vandaag is mijn nichtje Ilse jarig!

Ik kreeg net een mailtje van haar dat ze al erg verwend is met cadeautjes, en dat vanavond nog een hoop visite langskomt. Haar vriendje Alex kan er helaas niet bij zijn want hij zit op dit moment in Afghanistan.... Gefeliciteerd nichtje!! Ons cadeautje krijg je, zoals ook al in de kaart stond, in april. Fijne verjaardag!

Bop it (2)

'High score: one-hundred-and-six-ty-four'.!

Maar dat wil niet zeggen dat ik niet nog vaak genoeg al bij de tweede struikel. Dan heb ik zo erg 'Spin it!' in mijn hoofd dat ik te laat ben om 'm te twisten...

'Duuuuude!'

Bop it

Judith gaat mij vast niet lief vinden, maar... Ik heb een nieuwe verslaving; de Bop it Extreme 2.

Een paar weken geleden vertelde Judith me hier over, ze liet me ook een paar filmpjes op YouTube zien waarin het spelletje gespeeld wordt, en eerlijk gezegd leek 't me toen al grappig. Maar erg duur. En ik wilde er eerst eentje uitproberen, want stel je voor dat ik 't niet leuk zou vinden. Maar Tye was direct om...

En dus hebben we gisteren, toen we toch naar Argos (een soort Kijkshop, maar dan bestel je niet uit de etalage maar uit een catalogus) moesten, hebben we er eentje gekocht.

De Bop it ziet eruit als een speelgoedstuur, met wat aanhangsels. En juist om die aanhangsels gaat het. Als je de VoxBop-spelletjes speelt, hoor je een stem steeds roepen wat je moet doen: Bop it! Spin it! Twist it! Flick it! En jij moet dat zo snel mogelijk doen, op een lekker muziekje dat na iedere 16 punten veranderd. Het handigst is het om het op de maat van de muziek te doen, dan hou je 't 't langst vol. Als je eruit ligt, krijg je een heerlijk sarcastische opmerking naar je hoofd geslingerd. 'Do that again, but better..' of 'That's not good'

Ook zit er BeatBop op, de functie waarin je alleen het geluid te horen krijgt en jij dan moet doen wat er van je gevraagd wordt. Je moet dus het geluid van alle aanhangsels goed kennen wil je dit kunnen spelen.

Op zowel VoxBop als BeatBop heb je 3 manieren om te spelen; in je eentje, samen, of doorgeven. Bij het samen spelen hou je samen de Bop it vast, ieder heeft controle over 2 aanhangsels, en steeds als er Bop it! geroepen wordt, moet je zo snel mogelijk op jouw kleur drukken. Degene die 't 5 keer het snelst doet heeft gewonnen.
Bij het doorgeven krijg je steeds een aantal opdrachten, en daarna moet je de Bop it doorgeven. Als het je niet lukt om de opdrachten uit te voeren lig je uit het spel. Zo kun je Bop it met een hele groep spelen.

Ik heb de Bop it pas sinds gisteren, en ik heb natuurlijk niet non-stop gespeeld, maar ik ben best trots op mijn hoogste score van 68 114. En dus ging ik vanavond maar 'ns zoeken naar hoe anderen scoren. Tot mijn grote schrik las ik dat kinderen van 5 al de maximale score van 250 halen.....

Zucht. Dan heb ik nog heel wat te doen. Bop it!

Van een afstand

(Waarschuwing vooraf; dit is weer een Reiki-verhaal. Als je daar geen zin in hebt, scroll vooral verder.)

Vlak voor mijn inwijding nu alweer vier weken geleden, heb ik me aangemeld bij verschillende Reiki fora, een internationaal forum, een VK-gericht forum en een nederlandstalig forum, maar wel allemaal met dezelfde inrichting en stijl. Ik vond het wel prettig om verschillende meningen en ervaringen te lezen, om vragen te kunnen stellen en dat dan niet bij een groepje te doen maar bij verschillende, zodat ik ook verschillende antwoorden krijg.

Een paar dagen terug stond er op het VK-gerichte forum een oproep van iemand die net haar Reiki 2 had gehaald, en wilde oefenen in het geven van Reiki behandelingen op afstand. Omdat ik nog nooit zoiets had meegemaakt, en ook omdat ik stiekem wel wat sceptisch was, heb ik me opgegeven. We spraken een dag en tijd af, en ik beloofde me op dat moment lekker te ontspannen.

Ik had nog steeds mijn twijfels. Maar ik zette een lekker relaxend cdtje op, brandde wat wierook, en dacht, ach, als ik niks voel dan heb ik me in ieder geval een half uurtje lekker kunnen ontspannen. Maar ik voelde wel degelijk wat!

Ik voelde 't vanaf m'n voeten om hoog komen. M'n voeten begonnen te tintelen, te 'buzzen', en ik voelde dat langzamer uitbreiden naar boven.Toen het op m'n maagstreek was aangekomen had ik 't gevoel rond te draaien, alsof ik op een pin zat en ik heeeeeel snel om m'n as draaide, vanaf m'n voeten gezien met de klok mee. Toen dacht ik 'Oh, ik wil niet misselijk worden, ik wil dat 't draaien ophoudt!' want na een minuutje of twee vond ik 't toch echt niet leuk meer, en toen hield 't ook op, en ging 't gevoel ook hoger, naar de hartstreek. Ik voelde alsof m'n hart openging, en er een pufje lucht uitkwam. Ik kan 't haast niet anders omschrijven. Een beetje zoals een tekenfilmfiguurtje zou doen als 'ie een hartje naar iemand zou sturen,. Een hartje dat dan met een wolkje lucht uit de hartstreek komt.. Zoiets.. 't Was daar ook heel warm.
Daarna m'n schouders, m'n kaken, die eindelijk eens ontspanden, en daarna voelde ik 't sterk op de kroon van m'n hoofd. En daarna gleed de energie weer de ander kant op, en voelde ik alles weer opnieuw tintelen....

Daarna, en dit was na zo'n 30 min, had ik 't gevoel dat 't afgelopen was. Ik was lekker relaxed, maar ook vol energie, al klinkt dat tegenstrijdig. Lekker uitgerekt, en langzaam weer teruggekomen..
En wat ik ook wel heel apart vond: m'n wierook is precies op dat moment gestopt met branden. Er zat nog een centimeter of 5 op 't stokje, maar hij was ermee gestopt...

Ik had met degene die me behandelde afgesproken dat ze me een prive berichtje zou sturen, maar er kwam maar niks. Ik durfde niet als eerste een berichtje te sturen, uit angst dat ze me zou zeggen dat ze er niet aan toegekomen was en dat 't dus allemaal tussen m'n oren zat, maar de volgende ochtend kreeg ik dit:

"Morning Eveline,

Sorry i didnt get back to you last night, my internet connection was on the blink! sorted it now.

I sent you some reiki at 9:30 till about 9:55. I could really feel the flow of energy to you, hope you did too. In fact thats the strongest ive ever felt it during a distance healing, you must of needed it!! I felt like your crown chakra drew a lot of energy and seemed to open up a little so you may feel sensations around there like tingling etc. Your throat chakra seemed very well developed, are you a good communicator? (well all women are good at talking arent we ) was wondering if you were a teacher or soemthing like that. The only other thing i felt was that there seemed to be alot of energy around your feet. Do you have any problems with your feet? or are you stood up alot of the time? I sent lots of reiki there anyhow.

Thanks so much for being a guinea pig, its really good to see ow diferent the energy feels each time i use it for different people."

Ik vond 't al zo bijzonder dat ik echt iets voelde, maar deze feedback van haar vind ik helemaal bijzonder! Ze had m'n voeten gevoeld! En ik zat goed wat betreft mijn tijd!

Ik ben nu helemaal om wat Reiki op afstand betreft.

Jankerd

Ik ben niet zo'n jankerd als 't om films gaat. Naar mijn weten heb ik 't droog gelaten toen Bambi's moeder werd doodgeschoten, hoefde ik niet te kuchen tijdens Titanic en hoewel ik ET met vlagen best heel zielig vond, heb ik er niet om hoeven huilen.

Vanavond zag ik, lang leve 't filmpakket van Virgin Media, de film In her shoes met Cameron Diaz en Toni Collette (uweetwel, Muriel van Muriel's Wedding en de mama van 't jongetje dat dode mensen ziet...).

Op zich geen schokkende of vreselijk emotionele film. Helemaal niet. Tot Rose, gespeeld door Toni, een gesprek heeft met haar aanstaande. Ze heeft het over haar zus, en zegt dat ze zonder haar zusje eigenlijk niets voorstelt.

En opeens stroomden de tranen over m'n wangen. Gewoon, omdat ik mijn zusjes zo mis.

BHeerlijk....

Ik vond BHs maar ondingen. Ik had altijd last van in m'n vel prikkende beugels, rode strepen aan de zijkant van m'n borst, niet lekker zittende bandjes, een trekkend gevoel in mijn rug. En dus ging ik thuis vaak BHloos door het leven. Zodra ik thuis kwam, gingen niet alleen knellende schoenen uit maar ook die vervelende BH. En dan kon ik weer opgelucht ademhalen.

Het was tijd voor een nieuwe BH, want die van mij waren een beetje 'op'. En omdat ik geen idee had welke maat ik hier zou hebben, besloten we maar te gaan meten, met de hulp van een site die dan de juiste BHmaat vindt bij het invullen van de maten. In centimeters, want ik had alleen een meetlint in centimeters. Met het omrekenen naar inches kwamen we uit op een bepaalde maat, maar in de winkel bleek deze maat veel en veel te klein!

Dus toen nog maar eens meten, deze keer wel in inches. En wat bleek... De BHs die ik altijd droeg, waren compleet verkeerd! Een te grote cup, en een te krappe omtrek. En dus had ik last van in mijn vel prikkende begels, rode strepen aan de zijkant van mijn borst, niet lekker zittende bandjes, en een trekkend gevoel in mijn rug.

Helaas was het vinden van een BH in mijn nieuwe echte maat niet zo makkelijk. Belachelijk, want zo abnormaal gebouwd ben ik nou ook weer niet. (Snapte opeens wel waarom zoveel vrouwen met de verkeerde BH rondlopen, ze zijn niet zo makkelijk te verkrijgen!) Uiteindelijk hebben we er een paar besteld bij Ulla Popken, en die zijn vandaag aangekomen. Ik kan je niet zeggen wat een verschil het maakt. Ik voel nauwelijks dat ik een BH draag! Geen drukkend gevoel op de schouders, geen gevoel geen adem te kunnen halen, en al helemaal niet de neiging ze direct uit te trekken zodra ik een voet binnen de deur zet. BHeerlijk!

Het enige nadeel is dat ik nu last heb van mijn rug, maar dat komt waarschijnlijk doordat ik nu voor 't eerst in ik weet niet hoe lang niet in elkaar gedoken rondloop, maar gewoon rechtop kan staan. Ongelovelijk wat een verschil het maakt.

De moraal van dit verhaal; meet je, of laat het doen, en koop de juiste BH, ook al zou dat betekenen dat je online zou moeten bestellen en/of dat ze wat duurder zijn dan de BHs die je normaal gesproken zou kopen. En wees niet zo koppig als ik, want ik dacht ook dat ik de goede maat te pakken had en dat BHs gewoon knellen, dat dat erbij hoorde. Niet dus! Honderden, zo niet duizenden, vrouwen lopen met de verkeerde BH rond, en nu ik een goed passende aan heb weet ik pas hoe slecht dat is.

Aswoensdag

Dit jaar heb ik voor het eerst in mijn leven geen carnaval gevierd.

Van de optocht kijken gezeten in mijn vaders nek, via kleuterbal en eerste pilsjes krijgen van mijn tante tijdens een kroegentocht, tot afgelopen jaar, carnaval vieren zit me in het bloed. En dus vond ik 't helemaal niet leuk dat ik dit jaar niet kon. Helemaal niet leuk. Maarja, het was niet anders, hield ik mezelf voor. En volgend jaar zijn we er zeker bij.

Ik wilde eigenlijk niets horen over hoe leuk 't wel niet was. Wilde niet tijdens carnaval horen hoe gezellig, hoe druk in de kroeg, hoe mooi de optocht was, hoe orgineel mensen verkleed gingen, hoe bekakt 'Ons Helmi' (de burgemeester van Oosterhout) weer niet de sleuteloverdacht deed, hoe 'spectaculair' de intocht was. Ik wilde 't niet weten.

Maar stiekem keek ik elke dag op BN/DeStem, naar alle foto's uit de regio. Stiekem luisterde ik naar de CDs die mijn zusjes hebben gemaakt met daarop liedjes die alleen tijdens carnaval aan te horen zijn. Zelfkwelling.

En nu is het dan Aswoensdag. De kroegen stinken naar oud bier en schoonmaakmiddelen, de straten worden schoongemaakt, al is confetti lastig te verwijderen en zal dat nog maandenlang tussen de tegels zitten, de straatversiering wordt weggehaald, de Pop is verbrand.

Moeder, onze kraai is dood, hij is van z'n stokste gevalle....

Dus kom nu maar op met je verhalen. Hoe gezellig was 't? Wat had iedereen aan? Was 't net zo druk als vorig jaar? Hoe zat 't met de boven-de-rivierders? Hebben zij 't ook leuk gehad? Was 't koud, of eigenlijk wel lekker? Is er nog buiten carnaval gevierd? Zijn er nog spannende roddels?

Een geluk heb ik, carnaval valt volgend jaar wel heel erg vroeg!

Pannenkoekendag

Het was me al wel opgevallen, de enorme voorraad pannenkoekenmix mooi in een schap in de supermarkt, de grote Pancake Day poster van McDonalds in de stad, maar ik had er verder niet echt bij nagedacht. Ik dacht eerlijk gezegd dat je op dinsdag altijd pannenkoeken kon krijgen bij McDonalds en dat dat de advertentie was. Maar nee, vandaag was 't Pancake Day.

't Blijven rare lui hoor, die Britten. Ze vieren geen carnaval, maar blijkbaar wel de laatste dag voor de vasten, of Lent, zoals dat hier dan heet. En op die laatste dag doe je waar je in 't zuiden van Nederland 4 dagen voor uittrekt: eens lekker uit de bocht schieten. In dit geval alleen qua eten, en dan wel.. Pannenkoeken!

Ik werd vreemd aangekeken toen ik vroeg hoeveel pannenkoeken Tye dacht te kunnen eten. Eentje, twee misschien. Maar wat zullen we ervoor eten? Eh, nee... Pannenkoeken, da's de maaltijd op zich!

We hadden al stroop uit Nederland meegenomen, we kochten poedersuiker, Yorkshire Pudding/pannenkoekenmix, bakboter en wat eieren, en daarna ben ik gaan bakken. 16 stuks hadden we, maar die hebben we niet allemaal opgegeten hoor.. Ik had er met stroop, met poedersuiker, en, op aandringen van Tye, die 't doodnormaal vond, ook eentje met citroensap en een beetje suiker... Vond dat nog best lekker ook...

En nu zitten we proppieproppie vol. Kunnen geen pannenkoek meer zeggen.. Maar er liggen er nog een paar in de koelkast, voor morgenochtend. Lekker, met boter en suiker. Ik blijf toch een dochter van mijn vader, zie je...

Stank

De volgende keer dat ik op dezelfde dag beschuit (jawel! Dutch crispbread! Gewoon bij Asda of Tesco....) met ei en een lekkere chili con carne wil eten, hou me alsjeblieft tegen.....

't Is maar goed dat het slaapkamerraam open staat.

(Tye blijft piepen dat z'n ogen prikken, maar dat is echt de grootste flauwekul..... Waar had ik de wierookstokjes ook alweer gelaten?)

Arm neefje

Maandagochtend kreeg Michelle, de zus van Tye, een telefoontje. Of ze in de buurt was, want haar zoontje Steve had een nare smak gemaakt op het schoolplein. Nee, het viel allemaal wel mee, maar het bloedde wel en misschien moest hij toch even naar de dokter.

Op school aangekomen bleek het een flinke hoofdwond te zijn, zijn schooltrui zat onder 't bloed en Michelle kon zelfs zijn schedel zien. Dus ja, 'even naar de dokter' leek wel een slim plan.

Bij de Eerste Hulp in het ziekenhuis was de wachttijd maar liefst 3 uur, en toen bedacht de dienstdoende arts dat het zo'n lastige wond was dat alleen een hechting niet genoeg zou zijn. Of ze de volgende ochtend om 8 uur terug wilden komen, want dan kon de plastisch chirurg het jochie opereren.......

En dus werden hier gisterochtend broer Tom van negen en zusje Kathryn van 3 gedropt, terwijl Michelle en haar man Doze met arme Steve naar 't ziekenhuis gingen. Tom had natuurlijk makkelijk naar school gekund, de buurvrouw had hem wel even kunnen brengen, maar Kat heeft nogal de neiging om de drama queen uit te hangen als ze alleen is, en daarbij, een dagje vrij... Tom vond 't niet erg....

Ik heb de hele dag mums and dads gespeeld met maar liefst 3 babypoppen, Kat speelde even een hondje, ik heb voorgelezen, we hebben verstoppertje gespeeld,ik heb ze wel honderd keer uitgelegd dat Steve eerst onder algehele narcose zou worden gebracht en daarna wakker moest worden en dat het daarom allemaal zo lang duurde, Tom heeft zich uitgeleefd op de Nintendo DS en de computer, ik heb wat Reiki naar Steve gestuurd (want ja, dat kan op afstand, zweverig he?), we hebben geluncht,de hond uitgelaten, tv gekeken, liedjes gezongen..... En toen was het half 4 en belde Michelle op om te zeggen dat ze onderweg waren. Pffff...

Steve zat wat bleekjes in de auto, maar zijn ogen stonden helder en hij had alweer een ondeugende trek om z'n mond. Volgende week komt er een verpleegster langs om naar de hechtingen te kijken, en dan moet hij in mei nog een keer terug voor controle. 't Komt allemaal wel goed met hem. Het wordt vast een pracht van een litteken. Kan 'ie volgend jaar met Halloween als Harry Potter.

Allemaal hetzelfde

Een van de dingen waar ik me nog steeds over verbaas hier, zijn de school uniformen.

Jongetjes lopen rond in zwarte broek (een korte voor in de zomer), zwarte schoenen en een schooltrui, meisjes in korte rokjes en een blousje (in de winter mag daar een trui overheen), en de kleintjes in de meest ouderwetse jurkjes. Roze of blauw geblokt. Vooral de jurkjes zien er nogal armoedig uit.
Heb je het geluk dat je ouders je naar een wat rijkere school sturen, dan mag je een blazer aan en moet je een stropdas om.

Ik snap het idee wel, zo is er geen onderscheid tussen leerlingen wat hun uiterlijk betreft, maar kinderen zullen altijd wel iets vinden waarmee ze een ander kunnen pesten. Dan pesten ze elkaar om elkaars schoenen, of hoe je haar zit. En daarbij, juist in die periode is het toch het moment om uit te zoeken wie jij bent, en hoe jij verschilt van de rest?

En dus zie je hier tienermeisjes die hun schoolrokjes zo hoog optrekken dat je bijna kunt zien of ze nou wel of niet een slipje dragen, en doen jongens hun bloezen direct uit de broek zodra ze uit school komen.

Ik ben blij dat ik in Nederland ben opgegroeid, waar je zelf mocht beslissen (nouja, binnen de regels van de school) wat je aantrok. Ik had me als tiener doodongelukkig gevoeld als ik zo'n kort rokje had moeten dragen.

Auwwww

Dat je last krijgt van je rug als je een half uur boven de badrand hangt om de verf uit je haar te spoelen (donkerrood van Garnier Nutrisse, het is inderdaad een stuk donkerder, maar 't rode zie je alleen in 't licht) vind ik niet meer dan logisch. Maar dat je kont de volgende ochtend zo'n pijn doet dat je nauwelijks je bed uit kunt komen vind ik toch wat minder...

En wat zegt je lieve vriendje dan? 'Just look at it this way, now you have what you are...' En bedankt schat.