Jarig!

Hierpdepieperdepiep hoera, er is weer een nichtje jarig. Bo is vandaag zestien geworden, zessstiiieeen! Hoe kan dat toch? En da's allemaal nog niet zo erg, maar dat betekent dus mooi wel dat ik ook zestien jaar ouder ben geworden. Poeh...

Gefeliciteerd Bo! Het regent hier al bijna net zo hard als op de dag dat je geboren bent. Hoop dat het bij jullie wat lekkerder weer is....

Jarig!

Hiep hiep hoera, mijn superstoere nicht Ilse is vandaag jarig. Superstoer, want na (weer) een flinke operatie aan haar rug moet ze nu fysiotherapie ondergaan waarbij ook gebruik wordt gemaakt van de 'dry needling' techniek... Pfff...

Gefeliciteerd nichtje! En zodra de visite de deur uit is ga je weer netjes plat he?

Andrew Koenig

Een paar dagen geleden zag ik Alyssa Milano al Twitteren over Andrew Koenig. Hij zou vermist zijn. Nu Twittert Alyssa heel erg veel, en de naam zei me niet direct iets, maar niet lang daarna verscheen hij in de 'trending topics', de onderwerpen waar het meest over gesproken wordt op Twitter.

Gisteren kwam dan het bericht dat Andrew Koenig is gevonden, hij heeft zelfmoord gepleegd. En toen werd voor mij ook duidelijk wie hij dan was.. Hij speelde 'Boner' in de serie Growing Pains. Richard 'Boner' Stabone was het vriendje van Mike Seaver, gespeeld door toen-nog-lekker-ding Kirk Cameron.

Kirk is tegenwoordig een 'Christian Fundamentalist', heeft een boek uitgegeven waarin hij korte metten maakt met Darwin, en is partner in een beweging die 'The Way of the Master' heet. Klinkt eng, moet ik zeggen.

Tracey Gold, die zusje Carol speelde, heeft jarenlang extreme anorexia gehad, en heeft veel van het laatste seizoen moeten missen. Carol werd naar Londen gestuurd om te studeren, zodat Tracey in een kliniek het gevecht tegen haar ziekte kon beginnen. Ze heeft niet lang daarna in de film For the love of Nancy gespeeld, een film over hoe moeilijk het is voor ouders om een dochter met anorexia te hebben. Uiteindelijk slepen de ouders Nancy voor de rechter om haar in een kliniek te krijgen.

En nu is Andrew er niet meer... Hier nog een klein stukje 'Boner':

Verkocht!

Gisteren dan toch de stap gewaagd om mijn eerste twee kettingen online te koop te zetten. Op ArtFire, waar ik nu dus weer een eigen winkeltje heb. Ik Twitterde wat, ik liet een berichtje achter in de Art Journal groep waar ik lid van ben, en toen ik net m'n laptopje aanzette kwam het bericht binnen:

Je heb je allereerste ketting verkocht! Aan iemand van die groep, ergens in de VS.
Woohoooo!! Nu dus maar snel nog meer online zetten en dan maar hopen dat de rest ook zo snel verkocht wordt!

Wachten kan ook leuk zijn?

Stel, je komt aan op het vliegveld en je krijgt te horen dat je door hevige sneeuwval pas uren later kan vertrekken. Wat doe je dan? Wachten natuurlijk! Want wachten kan ook leuk zijn! Who knew??

Sollicitatie? Ik sla over...

Ik was net bij Jobsite aan het kijken of er nog wat te solliciteren viel. Een school hier niet zo heel ver vandaan zocht een onderwijsassistent. Hoewel ik daar niet direct de papieren voor heb is het toch wel interessant om eens te kijken.

'We are seeking to find a very special person to work with a Year 5 child who has a Statement of Special Educational Needs for severe emotional difficulties.

You will need to:

* Be resilient and thick skinned.
* Have endless patience.
* Have a good sense of humour.
* Be committed to the inclusion of children with emotional and behavioural difficulties within a mainstream setting. '

Dat klinkt redelijk. 'Severe' is misschien overdreven gesteld van die school, zou zomaar kunnen, toch? En ik kan best geduldig zijn, heb wel een gevoel voor humor en ook wel een dikke huid als het gaat om 'lastige' leerlingen. Ik lees rustig verder...

'We can offer you:

* A very supportive and experienced Inclusion Coordinator.
* A friendly and hard-working team.
* Professional development
* Tea, biscuits and a box of tissues.'

Ooohhhkayyy.. Ik denk dat ik maar oversla......

Knoop in je ketting

Tijdens het shoppen kom ik steeds vaker lange, geknoopte kettingen tegen. Snel naar Ebay dus om koord te kopen, zodat ik zelf ook zulke kettingen kan maken! Ben maar begonnen met zwart, maar ik heb al gezien dat de winkel waar ik mijn koord heb gekocht dat in alle kleuren van de regenboog verkoopt. Komt helemaal goed uit met mijn nieuwe verslaving!

Ik zit stiekem toch wel aan een winkeltje te denken...

En toen waren het armbanden

Ik wilde wat leuks doen met de kralen die ik hieronder liet zien. Iets leukers dan gewoon maar aan een draadje rijgen.
Gelukkig hebben we dan altijd nog Paper Beads voor inspiratie. Twee weken geleden stond daar deze armband en die heb ik nagemaakt.





Ik weet nog niet helemaal zeker of ik deze wel mooi vind. Ik was heeeel blij met de kralen zelf, maar hier komen ze niet echt goed uit, geloof ik. Ik had het ook met zware kraaltjes geprobeerd, maar dat zag er ook niet uit. En dit blauw is misschien te blauw... Misschien moet ik er gewoon nog wat aan wennen.



Gisteravond had ik ook nog wat witte kralen gemaakt. Wit met een beetje goud, that is. En hoewel ik normaal gesproken niet zo van goud houd, vind ik deze 't mooist van alledrie.

Veel plezier met papier

En jawel, boek nummer drie!

Jaaaaa, het is gelukt! Ik heb een boek met drie katernen gemaakt! Tralalalalalaaaa....

Eerst maar 'ns eventjes de foto's:




Gooooed....

Ik had in al m'n wijsheid duct tape gebruikt voor de rug. Heel fijn, maar de rest van m'n erop geplakte papier was dus niet op de duct tape blijven plakken. Daar moest dus nog een laag overheen.

Daarna merkte ik dat je op duct tape niet kunt schrijven, zelfs niet met een Sharpie, dus heb ik er aan de binnenkant een laag afplak tape opgeplakt, jeweetwel, wat je normaal gesproken gebruikt als je je muur gaat schilderen. En daar kun je wel op schrijven. Dus twee lijntjes om aan te geven waar m'n rug komt, en dan drie lijntjes waar m'n katernen moeten komen. Zo gaat 'ie goed!

Hmpf, toen kwam 't vouwen van m'n rug. Ga ik er met m'n klei-ding overheen, rimpelt die duct tape gewoon helemaal. Maargoed, daar zie je niet zo heel veel van, gelukkig. We gaan vrolijk verder. Ik netjes gaatjes geprikt, tape eraf getrokken en gaatjes in m'n papier geprikt. Zo gaat 'ie goed!

Volgende probleem: wit flosdraad zie je niet op witte duct tape. Maar, je kunt die flosdraad natuurlijk wel een kleurtje geven. Gewoon, met stiften. Geeft gigantisch af, maar daar gaat 't niet om.

En toen kwam het bindwerk. Het eerste katern ging prima, zonder problemen. Met de tweede was 't was lastiger. Die eerste zat in de weg. Hup, klem erop, en gaan met die banaan.

En zo kwam het dat ik binnen veertig minuten een boek had met maar liefst drie katernen. Jawel! Ik ben helemaal trots op mij!

Boek nummer twee.

Dit noemt Leslie de Machine Stitch, wat nogal verwarrend is want als je 't gaat Googelen, dan kom je alleen maar boeken tegen die met een machine in elkaar zijn gezet. Maarrrrgoed. De bedoeling is dat je een aantal gaatjes prikt, en dan met de ene kant van je draad aan de buitenkant van je boek van het bovenste gat helemaal naar het onderste gaat, en daarna ga je met de andere kant van je draad in alle gaatjes, en dan weer terug hetzelfde gat. Zo 'pak' je als 't ware de draad op de buitenkant met die draad die van binnen komt. Hmpf. Ik kan 't niet uitleggen... Nouja. Als ik 't maar snap, toch?

Ik heb weer flosdraad gebruikt, wat misschien net iets te dun was want je ziet nu dus niet waar 'ie om de andere draad gaat. En als ik voor die ene kant een andere kleur had gebruikt was het misschien ook nog wat duidelijker geweest. Achja, van proberen kun je 't leren, zei mijn kleuterjuf altijd. Ik heb er weer een boek bij en da's 't belangrijkst.

Oosterhouters: stem lijst 1 nummer 4!

Een hele lange ketting

Op Paper Beads kwam ik een ketting tegen van 60 inch (da's net iets over anderhalve meter als ik 't goed heb), die je op verschillende manieren kunt dragen. Gewoon lang, een paar keer om je nek, als armband, als een 'p' of 'q' om je nek, lang maar met een knoop erin...

Die moest ik dus maken! En aangezien mijn zusje heel mooi inpakpapier had afgelopen Kerst, zwart met zilveren sterretjes erop, ben ik kralen gaan draaien.

Het resultaat:

He verdorie

...ik wilde net gaan shoppen in mijn ponnetje.

(Tye vertelde me net dat er een reclame was waarin Martin Clunes in zijn jimjams rondliep in Tesco. Het filmpje zelf kan ik nu natuurlijk niet vinden, maar toch he? Tikkeltje veel tegenstrijdig.)