AF!!

Tralalalalalaaaaaa, ik heb mijn Nanowrimo-verhaal AF. Jaja, niet alleen die 50.000 woorden gehaald, maar 't verhaal is ook af.

Elk jaar bedenk ik dat dit het jaar is dat ik het verhaal ook echt afrond. En elk jaar lukt me dat niet. Ben ik 't na een maand tikken wel zat. Of, zoals afgelopen jaar, heb ik mezelf helemaal gek zitten typen en heb ik er na die 50.000 woorden echt geen trek meer in, ook niet als er 'maar' 20.000 extra woorden bij getikt moeten wopden.

Dit jaar vond ik m'n verhaal eigenlijk helemaal niks. Voorgaande jaren was ik toch al ruim een maand ervoor druk bezig met het bedenken waar het over zou moeten gaan dit jaar, maar deze keer bedacht ik 't me pas een paar dagen voor 1 november. Ik zou Jamie Oliver gaan vermoorden. Of nouja, een figuur zeer zwaar gebaseerd op Jamie. Gewoon, omdat 'ie zo langzamerhand wel irritant begint te worden met z'n goede bedoelingen.

Maar eigenlijk had ik na dag 3 al genoeg van 't verhaal. 't Ging niet zoals ik wilde en ik moest echt moeite doen om wat op papier (of nouja, het computerscherm) te krijgen. Dag 4 sloeg ik over. Dag 9 sloeg ik over. Dag 17 sloeg ik over. Op dag 24 schreef ik maar 935 woorden, op dag 25 helemaal niks. Maar gelukkig waren er ook dagen dat ik er ruim 3000 woorden uitgeperst kreeg, en zo kwam het dat ik gisteren de eindstreep opeens in zicht had. Nog 2400 te gaan, misschien nog even wat meer om het toch een beetje redelijk af te sluiten.

Gistermiddag tikte ik er vrolijk op los, kwam tot 1200 woorden voor ik mijn ouders op Skype zou spreken. En toen ging er wat mis. Ik bewaar altijd elke alinea, veel te bang om wat te verliezen, maar nu verdween zo alles wat ik die middag geschreven had! Neeee!!

Dus had ik gisteravond alsnog 2400 te tikken. Het zijn er uiteindelijk 3405 geworden, waarmee het verhaal ook is afgerond, voor het eerst sinds ik 5 jaar geleden van Nanowrimo hoorde.

Tralalalalalalalalalalalaaaaaa!

Mooi plaatje

Dit plaatje is door mijn paps geschoten. Hier is het niet zo mooi wit geweest, alleen koud en nat en vies.

Dag ome Jan

Alas, poor Yorick?

De laatste wens van een overledene zou je moeten eren. Dus als die wens is om de as in een raketje de lucht in te sturen, zoals André Hazes had bedacht, dan moet je dat gewoon doen. Ofzoiets.

Maar dit vind ik wel ver gaan; pianist Andre Tchaikowsky had zijn lichaam aan de medische wetenschap achtergelaten, maar zijn schedel gedoneerd aan de Royal Shakespeare Company. Hij had bedacht dat deze gebruikt zou moeten worden bij het spelen van Hamlet. David Tennant had de 'eer' om met deze echte schedel te spelen.

Poor Yorick? Ik denk eerder poor David, die heeft toch met een echte mensenschedel in z'n hand gestaan. Eewww. Maargoed, alles voor de Kunst, natuurlijk.

Voor mijn zusjes

Blijkt toch dat er ook anderen zijn die een dergelijke opvoeding hebben genoten...

Toen Eveline nog een Evelientje was, kreeg ze elk jaar (misschien lieg ik dan een beetje, maar in mijn herinnering is dat zo) van Sinterklaas een mooi paar sloffen. Sokken met een zool, zeg maar. Lekker warm aan je voetjes, fijn om op de bank op zaterdagmiddag eerst naar Maja de Bij en daarna Klassenwerk te kijken.

Sinterklaas is dan wel in Nederland aangekomen vandaag, maar hier laat Father Christmas (en niet Santa he, 't zijn hier geen amerikanen!) nog wel even op zich wachten.

Dus toen ik deze sloffen zag hangen bij George (het eigen kledingmerk van supermarkt Asda) kon ik ze niet weerstaan. Niet dat ik nu last heb van koude voetjes, want Sinterklaas heeft dit jaar vast geen last van winterse buien. Maar lekker zijn ze wel.

Nu maar hopen dat de Strooipieten ver genoeg kunnen gooien...

Dag Oom Govert

Vuurwerkavond!

Remember, remember the fifth of November,
The gunpowder, treason and plot,
I know of no reason
Why the gunpowder treason
Should ever be forgot.

Of ze hier achter nou weten waarom ze vuurwerk afsteken is me niet geheel duidelijk, maar man man man wat hebben ze een hoop!

Dit moet je goed onthouden, dit is geschiedenis